Osteochondroza lędźwiowa

Osteochondroza lędźwiowa to neurologiczna choroba kręgosłupa, która dotyka ludzi w każdym wieku, w której występują zmiany zwyrodnieniowe-dystroficzne w odcinku lędźwiowym kręgosłupa. Wpływają na krążki międzykręgowe, chrząstkę stawową, tkankę kostną.

Przyczyną choroby jest poważny stres, którego codziennie doświadcza dolna część pleców - podczas chodzenia, siedzenia, podnoszenia ciężarów. Bardzo ważne jest jak najwcześniejsze rozpoczęcie leczenia osteochondrozy, aby uniknąć możliwych powikłań. Osteochondroza lędźwiowa to dość złożona choroba, która wymaga kompleksowej terapii pod nadzorem doświadczonego specjalisty.

Kluczowe cechy

Osteochondroza lędźwiowo-krzyżowa jest chorobą zwyrodnieniowo-dystroficzną chrząstek stawowych kręgosłupa, które znajdują się w odcinku lędźwiowym kręgosłupa. Innymi słowy, choroba ta oznacza zniszczenie krążków chrzęstnych, które znajdują się między trzonami kręgów. Zmniejsza się ruchomość kręgów, zmniejsza się odległość między nimi, następuje kompresja (ściskanie) zakończeń nerwowych.

Kręgosłup lędźwiowo-krzyżowy cierpi częściej niż inne, ponieważ to na nim spada maksymalne obciążenie. U 80% pacjentów, którzy skarżą się na ból pleców, lekarze dokładnie diagnozują osteochondrozę. Choroba zaczyna się od rozpadu glikoprotein w tkance łącznej, to te związki nadają jej elastyczność. Krążki międzykręgowe są pierwszymi, które cierpią z powodu tego procesu.

Każdy dysk składa się z jądra i zewnętrznego pierścienia włóknistego. Po wyschnięciu rdzenia krążek traci swoje właściwości sprężyste, a włóknisty pierścień pęka i rozwarstwia się. Przez szczeliny w pierścieniu jądro może wypaść (powstaje przepuklina).

W wyniku tych procesów znacznie wzrasta obciążenie kręgów, organizm reaguje na to gwałtownym wzrostem tworzenia tkanki kostnej w miejscach zwiększonego obciążenia.

Które kręgi są dotknięte?

Okolica lędźwiowa składa się z pięciu kręgów: L1-L5, piąty kręg jest przymocowany do kości krzyżowej. Dyski między nimi są najczęściej dotknięte osteochondrozą.

Istnieje kilka rodzajów osteochondrozy lędźwiowo-krzyżowej, różnią się one lokalizacją kręgów.

1. Choroba górnego odcinka lędźwiowego (1, 2 i 3 kręgi).
2. Choroba dolnego odcinka lędźwiowego (3, 4 i 5 kręgów).
3. Osteochondroza kości krzyżowej (zlokalizowana w kościach krzyżowych). Ten rodzaj choroby jest bardzo rzadki.
4. Fuzja kości krzyżowej i kręgów.

Etapy rozwoju osteochondrozy lędźwiowo-krzyżowej

Istnieją cztery etapy (czasem wyróżnia się trzy) osteochondrozy okolicy lędźwiowo-krzyżowej. Tutaj są:

1. Zachodzą zmiany w jądrze i jego położeniu.
2. Rozpoczyna się niszczenie zewnętrznego pierścienia włóknistego.
3. Po pęknięciu pierścienia jądro wypada.
4. Procesy niszczące wpływają na kręgi, stawy, więzadła.

W pierwszym etapie osteochondrozy lędźwiowo-krzyżowej osoba odczuwa pewien dyskomfort i ból w dolnej części pleców. Może mieć charakter ostry lub obolały. Występuje skurcz mięśni i naczyń krwionośnych, problemy w funkcjonowaniu narządów.

Skurcze naczyń kończyn dolnych mogą prowadzić do miażdżycy, dysfunkcji pęcherza.

W drugim etapie, ze względu na niestabilność kręgów, mięśnie pleców są stale napięte. Pacjenci skarżą się na zmęczenie dolnej części pleców, dyskomfort i niepewność.

W trzecim etapie jądro dysku wypada z pierścienia włóknistego i powstaje przepuklina międzykręgowa. Fragmenty upuszczonego krążka ściskają korzenie nerwowe, które unerwiają narządy wewnętrzne, mięśnie i obszary skóry. W wyniku tego rozwija się zmiana wrażliwości określonego obszaru, może rozwinąć się pieczenie, drętwienie i utrata wrażliwości. Kompresja nerwów może prowadzić do utraty funkcji motorycznych lub zaniku mięśni.

W zależności od obszaru, w którym dochodzi do naruszenia unerwienia, lekarze mogą dokładnie określić, gdzie uszkodzony jest kręgosłup. Jeśli fragmenty krążka wpadną do kanału kręgowego, rdzeń kręgowy zostanie ściśnięty. Zaburza to często funkcjonowanie narządów miednicy i motorykę kończyn dolnych.

W czwartym etapie następuje całkowite zastąpienie tkanek dysku gęstą tkanką łączną. Następuje przywrócenie funkcji podtrzymującej kręgosłupa, ból trochę ustępuje, ale traci się jego ruchliwość i elastyczność.

Powyższe etapy są warunkowe, ponieważ rozwój choroby jest bardzo indywidualny.

Objawy: ciało powie

Objawy można podzielić na główne, związane ze zmianami w kręgosłupie oraz dodatkowe, związane z upośledzeniem unerwienia z powodu uszczypnięcia nerwów.

Główny:

• ból i drętwienie w dolnej części pleców. Początkowo może mieć charakter przejściowy i objawiać się podczas wysiłku fizycznego i ruchu. W miarę rozwoju stają się trwałe, mogą być ostre lub bolesne, pojawiają się nawet podczas kaszlu lub kichania;
• zmęczenie i depresja;
• zmniejszenie wrażliwości kończyn dolnych;
• upośledzona ruchliwość dolnej części pleców;
• skrzywienie kręgosłupa, lordoza.

Dodatkowy:

• ostry ból pleców;
• pogorszenie odruchów;
• strzelaniny w kończynach dolnych, kulawizna;
• słabe mięśnie;
• zmniejszenie pocenia się;
• uczucie zimna w nogach.

W zależności od lokalizacji osteochondrozy, bóle obserwuje się w różnych częściach ciała:

• z uszkodzeniem 1-2 kręgów - w okolicy pachwinowej;
• z uszkodzeniem 3-4 kręgów - w podudziu i okolicy uda;
• z porażką 5. kręgu - w kości krzyżowej, w dolnej części pleców.

Jak diagnozuje się osteochondrozę lędźwiowo-krzyżową?

Diagnoza rozpoczyna się od szczegółowego badania pacjenta. Lekarz powinien uważnie wysłuchać skarg pacjenta, poznać lokalizację i intensywność bólu, zwrócić szczególną uwagę na objawy uboczne (utrata wrażliwości skóry, upośledzenie funkcji motorycznych).

Lekarz musi prześledzić rozwój objawów w czasie, przeanalizować charakter i skuteczność wcześniejszego leczenia (lub samoleczenia). Również lekarz powinien zwrócić uwagę na historię, zapytać pacjenta o jego styl życia, warunki pracy i przebyte choroby.

Szczególną uwagę należy zwrócić na postawę, możliwe skrzywienie kręgosłupa. Na uwagę zasługuje sposób poruszania się pacjenta, stopień rozwoju mięśni.

Głównym narzędziem diagnostycznym osteochondrozy lędźwiowo-krzyżowej jest radiografia. Z powodzeniem stosuje się rezonans magnetyczny i tomografię komputerową.

Powoduje

Okolica lędźwiowo-krzyżowa posiada szereg unikalnych cech. Rdzeń kręgowy kończy się na poziomie 12. kręgu piersiowego-1 lędźwiowego. W odcinku lędźwiowo-krzyżowym znajdują się włókna nerwów rdzeniowych, które są zebrane w wiązkę. Korzenie lędźwiowe i krzyżowe tworzą nerw kulszowy.

Główną cechą tego odcinka kręgosłupa jest duże obciążenie (dynamiczne i statyczne), którego stale doświadcza. Dlatego dyski lędźwiowe zużywają się wcześniej.

Możliwe konsekwencje

Ta choroba jest niebezpieczna ze względu na jej konsekwencje:

• uszkodzenie stawów kolanowych i miednicy;
• dysfunkcja narządów wewnętrznych (problemy z potencją u mężczyzn i narządami rozrodczymi u kobiet);
• lumbago, rwa kulszowa i lumboischialgia;
• ucisk rdzenia kręgowego, co prowadzi do upośledzenia odruchów;
• zapalenie nerwu kulszowego.

Naukowcy wciąż nie potrafią odpowiedzieć, co dokładnie powoduje tę chorobę. A raczej, który z czynników ma największy wpływ na jego rozwój. Niektórzy badacze uważają, że osteochondroza lędźwiowo-krzyżowa to cena, jaką płaci się za chodzenie w pozycji pionowej. Rzeczywiście, ta choroba nie jest obserwowana u zwierząt.

Czynniki powodujące tę chorobę można podzielić na zewnętrzne i wewnętrzne. Oto główne powody, które to powodują:

• poważne uszkodzenie kręgosłupa;
• dziedziczność;
• płaskostopie;
• przedłużone stanie;
• zaburzenia postawy;
• Siedzący tryb życia;
• nadmierna masa ciała;
• niezrównoważona dieta.

Kto jest zagrożony

Nikt nie jest odporny na tę chorobę. Czynniki dziedziczne decydują o większej lub mniejszej predyspozycji do tego. Jednak duży wpływ na prawdopodobieństwo zachorowania na tę chorobę mają czynniki zewnętrzne i styl życia.

Inną przyczyną choroby są nadmierne ćwiczenia i kontuzje.

Prawidłowe odżywianie jest ważne dla zapobiegania osteochondrozie: żywność powinna zawierać wszystkie niezbędne składniki, być bogata w witaminy i mikroelementy.

Leczenie

Leczenie może być chirurgiczne lub zachowawcze. Jeśli choroba jest na etapie pojawienia się przepuklin międzykręgowych, konieczna jest interwencja chirurgiczna. Leczenie zachowawcze obejmuje następujące metody:

• terapia lekowa;
• fizjoterapia i trakcja kręgosłupa;
• masaż i terapia manualna;
• ćwiczenia fizjoterapeutyczne.

Farmakoterapia obejmuje leki przeciwzapalne, przeciwbólowe, łagodzące skurcze mięśni i blokady wstrzyknięć. Stosowane są również chondroprotektory, które zmniejszają ból, wspomagają regenerację uszkodzonych formacji chrzęstnych. W niektórych przypadkach stosuje się leki hormonalne.

Zapobieganie

Podstawowe zasady profilaktyki osteochondrozy lędźwiowo-krzyżowej:

• zapobieganie nadmiernemu obciążeniu dolnej części pleców;
• wzmocnienie mięśni pleców;
• utrzymanie prawidłowej postawy;
• aktywność fizyczna;
• odpowiednie odżywianie;
• regulacja reżimu odpoczynku;
• terminowe leczenie innych chorób pleców.

Zabiegi domowe

Ćwiczenia

Istnieją dość proste ćwiczenia, które dana osoba może wykonywać samodzielnie w domu. Wykorzystywane są zarówno w celach terapeutycznych, jak i profilaktycznych. Ich głównym zadaniem jest wzmocnienie mięśni pleców w celu częściowego odciążenia kręgosłupa.

terapia ruchowa

Ćwiczenia terapeutyczne to jeden z głównych sposobów leczenia osteochondrozy. Ćwiczenia pomagają wzmocnić mięśnie, co odciąża kręgosłup. Poprawia krążenie krwi w tkankach, w tym w krążkach międzykręgowych. Ćwiczenia terapeutyczne pomagają usunąć napięcie mięśni, zmniejszyć ból.

Masaż

Masaż to doskonały sposób leczenia osteochondrozy lędźwiowej. Poprawia ukrwienie tkanek, zmniejsza ból, łagodzi zaciski, wzmacnia gorset mięśniowy.

Zamiast epilogu

Podsumowując powyższe, można zauważyć, że ta choroba jest prawdziwą „chorobą stulecia", która zagraża każdemu współczesnemu człowiekowi.

Osteochondroza lędźwiowo-krzyżowa powoduje rozdzierający ból, może zmienić się w osobę niepełnosprawną. Bardzo trudno jest leczyć tę chorobę, zwłaszcza w zaawansowanej postaci.

Pozytywne jest to, że w mocy każdego z nas jest uniknięcie rozwoju osteochondrozy. Wystarczy zadbać o swój kręgosłup: nie obciążać go zbytnio, pilnować własnej wagi, prowadzić zdrowy tryb życia, jeść normalnie, unikać kontuzji.

Jeśli zacząłeś zauważać pierwsze objawy osteochondrozy, skonsultuj się z lekarzem. W początkowych stadiach choroba ta jest dość łatwo leczona. Zadbaj o swój kręgosłup, aby nawet w starszym wieku ruchy sprawiały Ci radość, a nie dyskomfort.